GOD BLESS YOU……….
God Bless You….. 17 km
Vanmorgen lekker vroeg opgestaan met een beetje beter weer dan gisteren. The preecher and his Wife, zaten al klaar voor het ontbijt wat ze kregen. Ze wilden een foto maken van ons zodat ze in hun kerk op fuertaventura en hun Facebook account, mij konden laten zien. We namen afscheid want ik had een zware etappe voor de boeg.
En meteen ging het bergopwaarts. Het hoogste punt van de GR131 was vandaag. Wat een uitzicht toen ik eenmaal boven was. Zowel links als rechts zag ik de zee. Vandaag was ook de dag dat mijn hele lichaam zeer deed. Zelfs mijn schoenen deden zeer!!
De afdaling lijkt altijd makkelijk maar schijn bedriegt, eigenlijk kan je beter omhoog lopen dan naar beneden. Elk in de weg liggend kiezeltje, kan je laten uitglijden.
Het bleek dat mijn extra batterij niet opgeladen was en mijn telefoon liep leeg. De telefoon heb ik echt nodig voor GPS! En of het nu van God komt of van de preecher, ligt daar zomaar een restaurant, zonder dorp!!! Waar ik echt mijn telefoon op moest laden. Dus weer wat vertraging waardoor het nog minder opschoot!
Ik was alleen, zelfs in de verste verte geen auto, stilte, echt doodse stilte, met af en toe een kwetterende vogel of een roofvogel die je hoorde…. Gigantisch mooi! Ik heb daar echt even gezeten op een rots en genoten van het uitzicht.
Eenmaal in het dal, liep de temperatuur al behoorlijk op en schoten de kilometers ook niet op, berg op berg af…….
Ik bestel een cappuccino en echt……… wie stond er voor mijn neus? The preecher and his Wife! Toeval bestaat niet, dat is mijn geloof….
65% Opgeladen, dat moet genoeg zijn. Een volgende beklimming stond voor mijn neus. Poeh…….die was echt zwaar, eentje van buiten categorie , het was warm en er kwam geen eind aan. Diegene die het filmpje gezien hebben die weten waarom ik dit zeg!
Maar! Ik ben boven gekomen en nu was het alleen nog de weg naar beneden., ik zag Pájara al liggen waar ik moest zijn. Dacht ik…….. eenmaal daar moest ik nog 4 kilometer. Ik had me vergist in het dorp.
Alles wat ik wilde was dat ik er was, ik was doodmoe, alles deed pijn, mijn rugzak knelde van alle kanten, ik zakte door mijn benen en mijn suikerwaardes waren niet goed.
Eindelijk was ik in
Pajara waar ik wederom iets moois geboekt heb. Casa Asaitas. Top 10? Nee ik verlangde naar een fijne warme douche zodat ik me helemaal schoon kon spoelen, maar na gisteren een koude douche gehad, had ik die vandaag weer……Wel een ruimte met wasmachine waar ik gratis gebruik van maakte.
Dat is niet fijn!!
In het dorp was serieus één restaurantje open, de rest was op vakantie!! Daar heb ik wat eten kunnen bestellen. Na zo’n tocht snakt je lichaam echt naar eten!
GOD BLESSURE YOU…….
