Lajares, wat kan ik hierover vertellen. Als eerste een klein, knus dorpje wat niet aan de kust ligt. Desondanks is het een surf dorp met veel surf winkeltjes.
Dit komt omdat het dorp tussen de belangrijkste surf locataties in het noorden van Fuerteventura ligt. El Cotillo en Corralejo.
Lajares is ook een thuisbasis voor de ambacht, die te vinden zijn in de plaatselijke kleine winkeltjes. Elke zaterdag is er een leuke markt waar de ambacht weer terug te vinden is. Ook is hier een vulkaan te beklimmen. Calderón Honda.
Vandaag besloot ik Lajares te fotograferen en de Caldera Hondo te beklimmen. Bij de start van de klim zag ik aan de soort mensen dat het best makkelijk zou zijn. ik voelde me een beetje raar met mijn rugzak en wandelschoenen aan. De vrouwen liepen op dunne sandaaltjes en de mannen in zwembroek en gympen.
Maar tijdens het klimmen werd het steeds rustiger. Ik als ervaren wandelaar liep vooruit, wist ik veel dat ik niet op het pad liep!
Hoe kan het……(dacht ik) dat die mensen hier kunnen lopen! Een smal pad omhoog, met een steile afgrond, en ook nog een harde wind, die mij van het pad af duwt Hoe verder ik liep, hoe harder het begon te waaien, en eenmaal boven ging ik voor de zekerheid toch maar zitten! Er ging door mijn hoofd hoe ik in godsnaam weer naar beneden moest. Zin om daar boven rond te lopen had ik niet, mijn hoogtevrees kwam weer opzetten!
Ik dacht maar aan een ding, hoe kom ik weer veilig beneden, want een berg opklimmen is iets makkelijker dan een berg af.
En daar ging ik…..knikkende knieën, kijkend in de diepte moest ik volgens een locale man hier naar beneden. ik snapte er niets meer van! Dames met dunne slippertjes en kinderen? Hoe kan dat nou? Ben ik nu een aansteller?
Ik vertel…..het was zo steil dat ik ging zitten en me aan elke steen vast hield om niet de afgrond in te vallen. Er ging door me heen dat dit echt de laatste keer was om zoiets te doen. ik liet me zakken om ergens een soort van pad te vinden. Potverdorie…..en weer kwam het beeld van de vrouwen op slippers voorbij.
Plotseling zag ik en man boven mij lopen en wist dat ik helemaal verkeerd was. Het kleine padje was ver boven mij en moest omhoog klauteren om naar dat pad te gaan. Ik zeg pad, maar was een soort van gevaarlijke afdaling die enigszins te belopen was. Met hulp van de stenen waar ik me aan vast kon houden ging ik langzaam naar beneden en bereikte het pad! Knikkende knieën, vuile handen, benen en broek kwam ik beneden.
En wat denk je? IK HAD HET VERKEERDE PAD!
Potverdepotver, de ervaren loper kijkt niet goed en gaat naar de verkeerde kant van de vulkaan……
Ik zag het goede pad en besloot toch nog eens te kijken. Een makkelijk pad wat voor iedereen te doen is, en een leuk pad waar ik de plaatselijke Barbarijse grondeekhoorn. Ze speelden met me en ik had er plezier in.
Leerschool voor mezelf is…..volg altijd de route aanduiding!!!! Mocht je deze vulkaan willen bekijken ga dan rechts van de vulkaan, en niet links zoals ik deed!
Wil je de verhalen blijven volgen, laat dan even je mail achter bij de boogberichten. Zo word je op de hoogte gehouden als er een nieuw bericht geplaatst wordt. Link voor aanmelden op mijn blog.
